-
1 głębi|a
Ⅰ f (G pl głębi) 1. książk. (głęboko położone dno) depths pl książk.; (oceanu, morza) depths pl książk., deeps pl książk.- nurkowie zbadali głębię jeziora the divers explored the deeps of the lake2. (duża odległość od skraju) depths pl książk.; heart- głębia lasu the depths a. heart of the forest3. zw. sg książk. (bogactwo myśli lub uczuć) depth U- filmowi brakuje głębi the film lacks depth4. zw. sg książk. (zaawansowanie) extent U- głębia przemian społecznych the extent of social changeⅡ w głębi adv. (w samym środku) deep in(side) a. within; (w tylnej części) in a. at the back, at the far end- w głębi ogrodu at the far end of the garden- w głębi sceny at the back of the stage- zajęliśmy stolik w głębi sali we sat down at a table at the far end of the roomⅢ z głębi adv. (z wnętrza) from (deep) inside a. within- głos dobiegał z głębi domu/jaskini a voice called from inside the house/from deep inside the cave- □ głębie morskie Geog. ocean a. deep-sea trenches- głębia barwy Fot., Szt. colour depth- głębia ostrości Fot. depth of focus- być oburzonym/przejętym do głębi książk. to be highly indignant/excited- wzruszyć się do głębi książk. to be deeply movedThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > głębi|a
См. также в других словарях:
ogon — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a, Mc. ogonnie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tylna część, zwężona i wydłużona, ciała istot żywych, kręgowych lub bezkręgowych; także: futro, skóra z tej części ciała zwierzęcia … Langenscheidt Polski wyjaśnień
migdałek — m III, D. migdałekłka, N. migdałekłkiem; lm M. migdałekłki 1. zdr. od migdał w zn. 2 Migdałki w czekoladzie. Jeść, chrupać migdałki. ∆ bot. Migdałki ziemne «jadalne bulwki tworzące się na rozłogach cibory jadalnej (migdała ziemnego)» 2. zwykle w… … Słownik języka polskiego
ogon — m IV, D. a, Ms. ogonnie; lm M. y 1. «u zwierząt kręgowych: tylna część ciała, złożona zwykle z coraz drobniejszych kręgów; także tylna, zwężona część ciała wielu bezkręgowców; futro, skóra z takiej części ciała» Długi, puszysty ogon. Chwytny ogon … Słownik języka polskiego
bazyliszek — m III, DB. bazyliszekszka, N. bazyliszekszkiem; lm M. bazyliszekszki 1. «stwór o postaci gada, występujący w legendach i bajkach, mający właściwość zabijania wzrokiem i oddechem» Bajka o bazyliszku, pilnującym skarbów. Wzrok jak u bazyliszka.… … Słownik języka polskiego
labiowelarny — ∆ jęz. Głoski labiowelarne «głoski wymawiane przy wysunięciu i zaokrągleniu warg oraz jednoczesnym podniesieniu tylnej części języka do podniebienia miękkiego» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
miękkopodniebienny — ∆ jęz. Spółgłoski miękkopodniebienne «spółgłoski, przy których artykulacji zachodzi zwarcie tylnej części języka z podniebieniem miękkim» … Słownik języka polskiego
o — I 1. «litera oznaczająca samogłoskę o» ∆ O kreskowane «litera ó oznaczająca brzmienie u, stosowana przede wszystkim w wypadkach, gdy samogłoska ta wymienia się z o, np. wóz wozy» 2. «samogłoska ustna wymawiana przy niewielkim wzniesieniu tylnej… … Słownik języka polskiego
piętowy — przym. od pięta w zn. 1 ∆ anat. Kość piętowa «największa kość stępu u człowieka i ssaków (głównie stopochodnych), mająca kształt nieregularnego, wydłużonego sześcianu, znajdująca się pod kością skokową, w tylnej części stopy» … Słownik języka polskiego
półgęsek — m III, D. półgęsekska, N. półgęsekskiem; lm M. półgęsekski «połowa tylnej części gęsi bez nogi i bez kości, obszyta w gęsią skórę i uwędzona» … Słownik języka polskiego
retabulum — n VI; lm M. retabulumla, D. retabulumlów szt. «nastawa ołtarzowa, zdobiona rzeźbami i malowidłami, ustawiona w tylnej części ołtarza na mensie» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
rostbef — m IV, D. u, Ms. rostbeffie; lm M. y «mięso z lędźwiowej (tylnej) części wołu; pieczeń z tego mięsa» Rostbef na zimno. Kroić plastry rostbefu. ‹ang.› … Słownik języka polskiego
